Lütuf I
Varlığıyla bana; hizmet etme,
merhamet gösterme, şefkat duyma, sabırlı olma, huzurda olma, anlayışlı, kibar,
zarif olma, sükutta olma… lütfuna imkan
sağladığı için anneme minnettarım, şükran duyuyorum.
İçimdeki Tanrıçayla kavuşmama ve bu
halimle yaşamama, derinimdeki gizli
cevherimi açığa çıkartıp, onu parlatmama imkan yaratan anneme, annem aracılığıyla
bana derinden yol gösterip, beni tanrıçalığıma açan, kavuşturan Yaradan’ıma,
Rabbime şükürler olsun.
Zorda olsa, zorlansam da, düşüp,
kalksam da, kimi zaman hal yoluna girip, kimi zaman şaşsam da her daim, her
koşulda yardım ipini uzatıp, kör kuyularımdan beni ışığına çeken Tanrımın
ellerini minnetle, şükranla, aşkla öperim.
00.35
18.05.2020
Lütuf II
Aslında benim, senin, onun… yaptığı
bir şey yok. Lütfedildiği, sunulduğu, nasip edildiği için, yapıyor ediyor
sanıyorsun. Aslında her şey sana sunulan bir lütuf. Dilenci örneğinde olduğu
gibi; onun varlığı sayesinde sen yardım edebilme, şefkatini, merhametini
sunabilme imkanını yaşıyorsun. Onun varlığının lütfu sana bunları yapmana imkan
sağlıyor. Evrendeki her şey gibi. Tabi aynı zamanda senin, benim varlığımda
başka şeylere, başka insanlara varlıklarındaki öze ulaşabilmeleri için bir
lütuf.
Lütuflar dünyasındayız. Yaradan’ın
lütfuyuz.
20.05.2020