Vakit tamam olmayınca, çay demini almayınca, yaşadıklarının lezzeti anlaşılmıyor.
Damla damla varlık kabını dolduruyor, yaşamın her hali. Bazen o damlalar Çin işkencesi gibi geliyor seni deliliğin sınırlarında( beklide veliliğin) gezdiren. Bazen de yüreğinin serpintileri oluyor seni ferahına erdiren.
Her ne oluyorsa hayra olduğuna erdiren.
Varlık kabının taşma noktasına getiren son damla damladığında anlıyorsun sınırına geldiğini. Sınırını koymanın, korumanın ve kollamanın Hakkın olduğunu, Haktan olduğunu.
Her bir damlanın masum hizmetine uyanıyorsun. Bir zamanlar bir şekilde yitirdiğin beden mülkünün ( varlığının) zırhını, sana yeniden giydirmek ve sana bahşedilmiş olan kudreti hayatına geçirebilmek için, seni demleyen tüm damlalar.
Anların huzurunda, huzurda olmanın demi için damlıyorlar.
Varlık hazinenin(mülkünün) sınırını kollayıp, Hakkını bilip, kendine adil olduğunda, kendin olan her şeye ve herkese de adil olursun.
Ve bir Selam çakıyorsun tüm hatırlatıcılara vede
‘’ Adalet mülkün temelidir’’ diyen yüce ruha…M.K.Atatürk
