Öylece olmak, öylece durmak kendi gerçekliğinde.
Kendini soktuğun kör kuyularından yine kendi elini tutarak çıkabileceğini, kendini o kuyulara ittiğin sebeplerin gösteriyor. Derdinin dermanlığı da burdan geliyor.
Tabi bunu anlamak yada fark etmek kör kuyunun içindeyken, kendine körlüğünden görünür olmuyor. Ama çok şükür ki Yaradan her yerden ve her şekliyle sana el uzatıp, ışık tutuyor. Kimi zaman esen yelden, kimi zaman dost sözünden, dokunduğun,duyduğun, izlediğin her ne olursa olsun seni kendine getiren bir ''hatırlatıcı'' oluyor. Aslına bakarsan O hatırlatıcı da ''sen''.Sen ''sen'' dediğin de ''O''. Sendeki varlığını sana hatırlatıyor.
Kendine gel!
Bana gel!
Kim olduğunu sanıyorsun?
tüm sanılarını soyunda gel!
Sanılar seni sanrılı ve sancılı yapıyor farket!
oysa ''Ben'' olduğunun netliğinde ki eminlik, seni cesur, kararlı Aşk adımlarında şaşmadan şaşırmadan, pir-ü pak Nuru berrak yürütüyor! diyor.
Her ne olursa olsun yaptıklarının doğruluğu yada yanlışlığının sonuçlarını üstlenecek sorumluluğu alman özgürlüğündür.
Seçimlerinin arkasında dimdik bir Elif gibi durabilmek İmanındır, sende ki Yüce varlığa.
O yüzdendir yüzyıllardır her şekliyle söylenen ''Kendini Bil'' hatırlatıcısı. Kendini önce onca karmaşanın içinde Bul! sonra da Bil! Sen sandığın ama hem sen olmayan hemde sen olan, sende olan eşsiz biricik güzelliği.
Bu gerçekliğe '' gözün aydın'' olduğunda, yaptıklarının yada yapamadıklarının, daha doğrusu iradeni gösterdiğin seçimlerinin ''Dostu''oluyorsun onu her yönden ve her şekliyle destekleyen. O zaman varlığındaki '' Halilullah'' a açılıyorsun.
Hak varlığının Hakikatine Hakını verip Yaradanın '' El Adl''(adalet) esmasının aynası olup ışıldıyorsun.
Hakkını kendine verirsen Hakkın olanı da alıyorsun.
O yüzden şimdi, sizdeki ''ben'' varlıklarımın şahitliğinde;
Bu güne kadar irademi gösterip seçim yapabildiğim özgür, özerk varlığımın, kararlarının yeteri kadar destekleyicisi, '' Dostu'' olamadığım(arafta kalıp,sızıntı yaptığım);
''acaba doğru mu yaptım?'' ''şöyle yapsaydım böyle olurdu''
'' Keşke...''ile başlayan tüm cümlelerim.
Acabaların çoklu bilinmezliğinde kendimi kaybedişlerim.
Kendimin dışında dinlediğim herkes ve her şeye sadık iken, kendime sadakatsiz olduğum, onlara göre yönelip kendi yönümü şaştığım tüm düşünüş, inanış, yaşayışlarım... için kendi Hak varlığıma özür diliyorum. Onu affediyorum. Aşk varlığımla sarıp sarmalıyorum.
Ne yaptıysam yada yapamadıysam Elhamdülillah!
Arafların Arifliğin Olsun!
Hu
22.05.2021
15.35
Baraka tepesinden bir ''Dost''un dokunuşuyla varlığımdaki hazineyi hatırlayışlarım.
