Hz. Ali ‘’ Büyük alem, dürülü bükülü bir halde senin içinde " diyor.
Bu koca dünya evinde her şey ve herkes ailem, alemim ise
aslınca çok odalı bir ev gibi hep bir aradayız her nerde olursak olalım. Yan
odamızda yaşıyor aslında tüm sevdiğin göremediğini sandığın her şey ve herkes.
Yalnız değilsin o yüzden kocaman bir alemin var hem içinde hem de içinde olduğun.
23.54 22.12.2023
Her yerin, her şeyin, herkesin… sana alem, ailem, yuva…
olduğu bir yerde korkulacak, kıtlaşacak, kaçınılacak bir şey yoktur. Korkan,
kıtlaşan, kaçan, endişe duyan… senin zihinsel tutulumundur. Yaşamın bir yerinde
takılı kaldığın öğrenilmiş çaresizliğindir. Zenginliğinin içindeki
fakirliğindir bu. Sonsuzluğunun içindeki sonlu bedeninin oyunudur bu. Zanların
zindanından özgürleştiğinde çözersin beden oyununu, soyunursun saf çocuksu
neşenin çıplaklığına. Bu sefer keyif alırsın oynamaktan.
Amin 😉
00.30 22.12.2023
Hayatın akışıyla su gibi pürü pak akmak isterken, geriye
akmaya hatta tutunmaya çalışan, her şeyin aynı kalmasını isteyen içindeki küçük
çocuğa artık büyüdüğünü, olgunlaştığını onunda hayatla birlikte aktığını
hatırlat, tut elinden, genişleyen yüreğine sarmala onu. Değişimin güvenli
olduğunu, her şeyin ve herkesin sana dost , sana aile, sana alem, sen olduğunu,
her şeyin yolunda olduğunu yaşa ve yaşat ‘’O’’ olan kendine.
00.06 22.12.2023
Bir tık ötesi daha geldi😉
Yukarıdaki yazıyı yazdıktan bir süre sonra karşıma çıkan şu cümleler
bir genişleme daha yarattı.
‘’ insanlara duyumsadığımız psikolojik bağlılıklar hiçbir
zaman insanlarla ilgili değildir. Duygularımıza, özlemlerimize, düşüncelerimize
ve tutumlarımıza bağlılık vardır. Yani bir insana duyduğumuz bağlılık o insana duyduğumuz
bağlılık değil kendi zihinsel süreçlerimize duyduğumuz bağlılıktır. Bilinç
anatomisi bunu zihindeki; istiyorum modu, istemiyorum modu ile açıklamıştır.’’
Aslında birbirimiz ve de her şeye görünmez bağlarla
bağlıyken, bu bağlar bizi BİR ve BÜTÜN
yapıp Aşk deryasında eritirken, bu bağların dışsal değil içsel,
köklerinin de taa çocukluktan hatta anne karnından başlayan toplumsal yazılımla
üzerimize, zihnimize işlenen süreçler olduğu ortaya çıkıyor. ‘İstiyorum’ ‘İstemiyorum’
diyen çocuksu yanımız giderek bağımlılık zihinsel ağını kuruyor. Sonrada
kurduğumuz bu zihinsel ağdan özgürleşmeye çalışıyoruz. Yani dışarda bir şey yok
onlar sadece figüran, bize zihinsel kurgu bağımlılığımızı bize yansıtıyorlar.
Biz ise figüranlara bağlanıp onlarsız olamayıp, onları kaybetme korkularına
kapılıyoruz. Oysaki yaşanan korku alıştığımız zihinsel süreçlerimizi bir daha
yaşayamayacak olmanın bağımlılık korkusu. Özlemini duyduğumuz şey o kişiye ya da
herhangi bir şeye karşı geliştirmiş olduğumuz kendi özlemimizdir, kendi
duygularımızdır, kendi tutumlarımızdır.
Yani o eve, o kişiye, o zamana duyulan duygular, özlemler,
düşünceler, tutumlar bağımlılığı içine düşmüşüzdür. Alıştığımız gibi sürmesini,
öğrendiğimiz gibi devam etmesini...vb isteriz. İşte bu, değişim karşısında
direnen en gizli, sinsi düşmanımızdır. Bir yanın pır pır iken uçmaya, açılmaya
diğer sinsirella yanın seni bu bağımlılıklara çeker. Derdin aslında o kişi, o
ortam, o zamanlar değildir. Derdin aslında senin kafanda kurduğun ve korumaya
çalıştığın öğrenilmiş, yaşanılmış, bağımlılık çaresizliğindir.
Özüne giden yolda özgürleşmen gereken asıl kökün budur.
Senin dışında özgürleşeceğin bir kişi, bir ortam, bir nesne, bir şey…vb.
yoktur. Tek var olan kafanda yaşayarak yarattığın zihinsel alışkanlıkların süreçleridir.
Bu bağlarındır seni asli bağlarından uzaklaştıran. Dışındakiler sadece bunu
sana aynalayan vefalı figüran dostlarındır, ruh ailendir. Aslında herkes ve her
şey senin ailendir, alemdir, alemindir.
Çok alemsin be kardeşim😉
21.12.2023 23.32
‘Şimdi sen de herkes gibisin’
Bu söz kişiyi sıradanlaştırıp olumsuz bir mana yüklemesine
karşın aslında tam tersine olan bir hakikati vurguluyor.
Hepimiz kendi kulvarımızda öyle şeyler yaşarız ki, hiç kimseninkine
benzemediğini en ağırının ya da en güzelinin bizimki olduğu kıyaslamalı yanılgısına,
zannına düşeriz. Oysaki her birimiz farklı görünen kulvarlarımızda, aynı
zorluk, kolaylık hislerini, duygularını yaşarız.
‘ Allah dağına göre kar verir’ denilen cümledeki dağ; senin
beden dağın olan kafan yani zihninde olup bitenlerdir. Sen nasıl düşünürsen,
kurgularsan(yaratımınla) onları hayatında yaşarsın zaten. Yağan karın oranı da
buna bağlıdır. Öyle karlar yağdırırız ki kendimize, altından kalkamayacağımız çığlarda
çığlıklar atarız. Gerçi bir süre sonra bu çığlıklarda hizmetlerini gösterir,
kendi kendimize konuşur, halleşir olup öz benliklerimize kavuşum yolunda
ilerleriz.
Velhasıl konuyu biraz genişlettikten sonra baştaki cümleye
bağlayalım.
Yaşantımızdaki olaylar, mekanlar, kişiler öyle yer
değiştirir, alt üst olurlar ki Şems’in dediği cümleye varırız; ‘Nereden
biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?’ Bu varış özüne
varıştır. Öyle çalkalanır, dipleri görür, uzaklara düşeriz ki, bu haller içinde
aslında tüm tutunduklarımıza, hastalıklı bağımlılık ilişkilerimize, yaratılmış
öğretilmiş tüm kalıplarımıza, ezberlerimize soyunurken kendimizin saf çıplak
gerçekliğine yakınlaşırız. Bu çıplaklık deryasında her şey ve herkes erir; Yakın
sandıkların uzak, uzak sandıkların yakın, ‘benim’ sandıklarının geçiciliğinde,
her yerin ve herkesin senin olduğu, sen olduğu BİR deryada ikilikleri de
eritirsin.
O zaman yaşadıklarının hizmetini anlarsın. Uzağına düşenler
aslında seni kendine, özüne yakınlaştıran çekim güçleridir. İtme çekme yasası
gibi; onlar seni sana yakınlaştırırken, her şeyin ve herkesin eriyip yok olduğu
bu sevgi ummanına itmiş olurlar.
‘ Senin göğsünü genişletmedik mi?...
…her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır.’ Sözlerin ötesine
açılırsın.
Yaşananlar bir darlık, daralma değil, aslında yeni bir
duruma genişlemendir. Göğsünün açılmasının, sevgi deryasında BİR olup erimenin
tatlı sancılarıdır, tıpkı bir doğum gibi.
O zaman daldığımız bu derya hayatta yapıştığımız, bize
yapıştırılan tüm putlarımızı eritir.
‘ Şimdi artık sende
herkes gibisin’ dediğimiz, Tevhide, kutsiyete varırız. Hiçbir şeye ve hiç kimseye
bağımlı değil, Allah’ın ipiyle bağlı olduğumuz hakikatine uyanırız.
Her şey ve herkes senin ruh kardeşindir. Bu hakikati
birbirimize hatırlatabilmek için türlü rollere türlü kılıklara girmiş vefalı
dostlarız aslında.
İşte bazen oyuna fazla kaptırıyoruz.
Ne yapalım? Hayat bu😉
21.12.2023 22.28
not: aynı gecede gelen devam yazılarını da devamında paylaşıyor olacağım:)
Bir önceki yazıları yazana şükranla başlıyorum, bu yazıya da…
‘’Halin vakti’’ varmış vakti gelince anladımJ
Eskiler sorarmış birbirlerine; ‘’Halin vaktin nicedir?’’ diye gerçi bu maddi anlamda algılansa da, şimdi anlıyorum ki bu bir idrak meselesiymiş; birçok şeyi okursun, dinlersin, söylenir anlar zannedersin, hatta ve hatta otuz kez aynı deneyim dalgasında sersem olursun. Tüm bunlar halin demlenme ve idrakın gelme vakti içinmiş. Hali içince anladım.
Peki nedir bu halin? ‘’Halin nicedir?’’ diye soruyorsanız, hali seyrim halim selim yolunda; zorlu birinci derecedeki ilişkiler ağı içinde debelendiğimi ‘zan’nederken meğer bir örümcek misali yaşam alanımı belirleme(sınır cizme) ağımı örüyormuşum. ‘’Bir şey beceremedim’’, ‘’ Öğrendiklerimi hayatımda dönüştüremiyorum’’, ‘’Bak yine düştüm tongaya’’ vb. deyip debelenirken meğer şaheser olan yaşam döngümün kusursuz planı içinde olduğumu, zaten olanın ola geldiğini( teslimiyetin ve kabulün huzurunda özgürlüğe kanat açıyorum.) gördüm. Gerçekliği(hakikati) görmek bu. Her şeyin ve herkesin kendi hakikatine sadık bir seçimle yol aldıklarını dolayısıyla da bunun sorumlusu, suçlusu, sebebi, kurbanı, kurtarıcısı, faili…vb. ben(sen) değil olduğuna aymak bu.
Tüm üzerimize yapışmış olan bu katranlardan, kalıplardan, kabuklardan kendini temize çıkarmak(beraat) bu, görmek dediğin şey.
Mesela en yakınınız mutsuzluğu, huzursuzluğu, endişeyi, karamsarlığı…vb. yaşıyorsa bunu seçtiği içindir. Bırakın seçimini yaşasın. Bu seçime saygı duymanın sorumsuz hafifliğini yaşayın. Hiçbir şeyin sorumlusu biz değiliz. Hatta kendi seçimlerimizin sorumlusu bile değiliz çünkü, ben, sen, biz… diye bildiklerimiz bile… aslında hem var hem yok. Sadece benden senden bizden öte olan da, ben, sen, biz olan da BİR.
Bu eşsiz muhteşem harmonide her şey ve herkes kendi tınısında, renginde, ritminde… şaheserini sergiliyor. O yüzden Dostum sadece bu eşsiz sanat galerisini hayranlıkla seyret ve geç…bekleme, beklenti yapma…
30.06.2023 22.37- 23.07
Kendi şaheser yaşamından her zerresiyle zevk al. Zevk almamak günahtır, zevk almak değil. Zevk al ve zevkli yaşa yaşat…
23.17
Bazıları hayatınızdaki rollerini bitirdikleri için gider, bazıları da bitiremedikleri için gitmez gidemez.
Hayat sahnesinin cilveleri işte;)
23.40
Bir mucizedir kendiliğindenlik. Seni doğallığının samimiyetiyle şaşırtan, gülümseten, mutlu kılan...
Sana sen olan mucizevi varlığını hatırlatan her şey ve herkes aslında BİR olan mucize değil midir ki?
Kapının önünde kendinden tohumlanıp, günü gelince çiçeklenen bir fidan değil de nedir mucize?
Su damlacıklarının ağaç kabuğunun üzerindeki ışıltısının bir yıldız gibi göz kırpması değil de nedir mucize?
Gökyüzünde gördüğün Ay'ın yıldızla hizalanmasına, senin camına ağını örmüş örümceğin de eşlik etmesi değil de nedir mucize?
Nerde arıyorsun mucizeni?
Uzakta arıyorsan uzağında. Yanında arıyorsan ta yanı başında. Hatta daha da ötede, sen olan varlığında olduğunu göreceksin.
Hatta ve hatta gören gözününde öte sonsuz nurunda olduğunu bileceksin.
23.05.2023 21.52
"Bu da geçer ya Hû" dediğimiz nice hallerin içinden geçerken tırmalanıyor gibi hissetsek de aslında; beden toprağımızın nefs mahsüllerinin fazlalıklarını alıp, nefeslendirmek için "Tırpan"lanıyoruz.
Tırpanlanıyoruz ki daha verimli olan Öz Hakikatimize Kavuşalım.
Nurumuzu Tamamlıyalım♾💎🙏🌹
07.05.2023 15.10
MM.Arslan
Bir ‘’ben’’ bir ‘’sen’’ olmadığını anladığımda kavgam bitti. Tüm kişilik oyunları çöktü. Önce ‘’ben’’liğimin ölümü beni bira hüzünlendirdi. Nede olsa bir ölüm; bu güne kadar var sandığım biri yokmuş. Sadece BİR varmış. Bunun aynı zamanda BİR olan yüce varlığıma bir doğum olduğunu anlamamla birlikte, hüzün yerini sevince bıraktı, huzura, dinginliğe, anlayışa teslim oldu.
Eskiden çok iyi bildiğimiz ve hemencecik kabul edip uyum sağladığımız ‘’kan kardeşliği’’ ‘’süt kardeşliği’’vb. Aslında ‘’Öz’’de ‘’Öz’’kardeşi ‘’Ruh kardeş’’i olduğumuz hakikatine uyandırdı.
Böyle olunca da ne savaş ne kavga nede barış kaldı. Sadece ‘’O’’ kaldı ‘’O’’lan ‘’O’’lduran ‘’O’’luşan…’’O’’luş kaldı.
Tıpkı masallarda sürekli bize hatırlatıldığı gibi ‘’BİR’’ varmış ‘’bir’’ yokmuş;) yok olan bizim var sandığımız ‘’ben’’likler ‘’sen’’likler miş. Var olansa hep var olagelen BİR miş.
24.04.2023 03.24
Kanatlarında olsa, rüzgarın şiddetiyle uyumundur seni uçuran. 14.04.2023 09.20 de bu sözleri yazdırtan; sabah arabanın dikiz aynasına konan minik kelebeğin, rüzgara karşı minik ayaklarıyla sıkı sıkı tutunuşuydu.
Rüzgara karşı değil, onunla birlikte ahenkle uyumla uçulur, yüzülür, süzülür...^^ mesajını verdi ve uçtu...^^
Devamında sahur vaktide şunlar geldi;
Kendi merkezimizi bulduktan sonra seyreyleyip keyfeyleyeceğimiz şey; Birliğin, beraberliğin merkezini bulmak. Buda ahenk uyum yasasını getiriyor.
Uyum da, dinlemeyi, hissetmeyi, tam yerinde ve vaktinde hareket etmeyi getiriyor.
Kendi Kâbemizde ahenkle hayatı döndürdüğümüz gibi, Birliğin Beraberliğin Kâbesinde dönmek "Öz"veriyi de getiriyor.
Kendi Kâbesinde Özünü bulmuş bir birey(fert), Beraberliğin içinde kendinde bulduğu bu Özü, vermeye ve paylaşmaya başlıyor. Bunun yolu da "Dinle" mekten geçiyor ki, neye ihtiyaç var ve bu resimde hangi parçanın yerine konması, hangi notanın çalması, hangi hareketin gelmesi gerektiği bilgisini getiriyor.
Velhasıl;
İçindeki Kâbeden, içimizdeki Kâbeye hiçret vakti!
"Dinle"menin, anlamanın, hissetmenin kusursuz vaktinde ahengin, uyumun dönüştüren Dansı olmak...^^
Sesi olmak....^^
Birliğin Merkezinde çözünmek, dönüşmek, Özedönmek...^^
Tamama ermek...^^
16.04.2023 05.39
Herkes ‘’Hak’’lıysa, neye dir? Kimedir kızgınlığın? Kırgınlığın? Yoksa sen sendekine mi kızgın, kırgınsın? Razı gelmediğin, razı olmadığın nedir? Her şey ‘’Hak’’ ise ‘’Hak’’tan ise ve de herkes ‘’Hak’’lı ise?
İçindeki direnişçi, içindeki kafa karıştırıcıyı gör. Bir tarafın Sulh iken bir tarafın Savaş. Yeteri kadar yakmadın mı, eritmedin mi kendini Araf cehenneminin ateşinde?
Eriseydin ne savaş kalırdı,
Ne barış
Ne aydınlık
Ne karanlık
Ne mutluluk
Ne hüzün,acı
Geç öteye artık, iyinin ve kötünün ötesine. İçinde seni alıkoyan direnişçiye diren. Direnmelerin ötesindeki Akışkan vadiye geç. Her şeyin önemini yitirdiği o huzur vadisine , o boşluk hanesine geç. Her şeyi Hoş karşılayabildiğin misafirperverliğine geç.
Gelen her şey ve herkes ‘’Hak’’ tan ise ‘’Hak’’lı ise, niye onları o geniş yüreğinin perverliğinde Hoş karşılamıyor, ayrım yapıyorsun?
Yüreğinin kabulünün genişlemesi kolay bir şey değil. Kabıt olmuş o yürek genişlerken zorlanıp acı çekecek elbet ta ki esneyip, genişleyinceye dek Aşk ile…
Her şeye Eyvallah diyebilmek Maliki Mülkün Sahibinin kim olduğunu ve de gelenin gidenin kim, ne… olduğunu bilmekle, bilinmeklikle ilgili Bir şey.
Böylece olan her şeyle dönüp kendinde olanları seyredip, okuyup, yazdıkça çözüleceksin.
Anlayacaksın zaten çoktan olup bitmiş olan her şeyin gereksiz mücadelesinde, direncinde olduğunu. Teslim olmayanı gör ve o’nu tutuklaJ
15.04.2022 00.00 Ramazan ayı
Hazineler, defineler… hep gömülü olduğu anlatılmıştır. Nedense? Bunda da gizli bir mana olsa gerek.
‘’Kenz’’ kelimesi gizli hazine, Hakk’ın zatı için kullanılmıştır nice bilgide.
‘’Kenz’’=‘’Kendi’’ gerçekliğini, hazine olan varlığını işaret eder.
‘’Bilinmeyen gizli bir hazine idim, bilinmek istedim, bilineyim diye halkı(kainatı) yarattım’’(Acluni, II, 132)(hadis)
‘’ Kendini bilen Rabbini bilir’’
Kendimizi kendimizle öyle çok perdelemiş, gizlemiş, yığınlar altında bırakmışız ki, bir süre sonra unutmuşuz ne ve kim olduğumuzu. Oyunda burada başlamış zaten.
Unutma ve hatırlama oyunu….
Sarsılan kimdir? Sarsan kimdir? Bir insan neden sarsılır? Ne maksatla sarsılınır? Bu bir hatırlatma, bir uyandırılış, bir diriliş, bir doğum mudur? …
Olan her şey de BİR MERKEZ vardır ki sürekli hatırla demektedir. ‘’Kendini Bil’’, ‘’Kenz’ini bil’’ Kendi hazine varlığına uyan.
Kendi kendini göçükler altında bıraktın; taşıyamayacağın onca yaşam mücadeleleri,yarattığın hayat hikayeleri, sistemine uymayan sistem yığınları altında yüce varlığını ezdin. Öyle bağımlısı oldun ki yaşananların, kör oldun hakikatine. Özdeşleştikçe oynadığın hayat rollerine, uzaklaştın Özüne. Oynadığın hayat rollerinin girdaplarında boğuldun, bağımlılık zindanlarını yarattın.
Şimdi sarsılarak uyandırılmaktasın yarattığın gerçek sandığın illüzyonlarına.
Çatlayan yerden, yarılan yarıktan, göçen yığınlardan, altının üstüne geldiği onca yaşamlardan… ışık sızmakta, nur görünmekte, hazine parlamaktadır. Gör , Bil, Tanı, Hatırla, Hatırlat, Şahit Ol… diye…
Bu uğurda yüce ruhlarının şahitliğinde şehit olmuş, vefakar nice varlığın önünde sevgi ve saygımla eğilirim. Ruhları şad olsun.
Miracımız beden topraklarımızdan hakikatimize kavuşumumuz olsun.
17.02.2023
