Hz. Ali ‘’ Büyük alem, dürülü bükülü bir halde senin içinde " diyor.
Bu koca dünya evinde her şey ve herkes ailem, alemim ise
aslınca çok odalı bir ev gibi hep bir aradayız her nerde olursak olalım. Yan
odamızda yaşıyor aslında tüm sevdiğin göremediğini sandığın her şey ve herkes.
Yalnız değilsin o yüzden kocaman bir alemin var hem içinde hem de içinde olduğun.
23.54 22.12.2023
Her yerin, her şeyin, herkesin… sana alem, ailem, yuva…
olduğu bir yerde korkulacak, kıtlaşacak, kaçınılacak bir şey yoktur. Korkan,
kıtlaşan, kaçan, endişe duyan… senin zihinsel tutulumundur. Yaşamın bir yerinde
takılı kaldığın öğrenilmiş çaresizliğindir. Zenginliğinin içindeki
fakirliğindir bu. Sonsuzluğunun içindeki sonlu bedeninin oyunudur bu. Zanların
zindanından özgürleştiğinde çözersin beden oyununu, soyunursun saf çocuksu
neşenin çıplaklığına. Bu sefer keyif alırsın oynamaktan.
Amin 😉
00.30 22.12.2023
Hayatın akışıyla su gibi pürü pak akmak isterken, geriye
akmaya hatta tutunmaya çalışan, her şeyin aynı kalmasını isteyen içindeki küçük
çocuğa artık büyüdüğünü, olgunlaştığını onunda hayatla birlikte aktığını
hatırlat, tut elinden, genişleyen yüreğine sarmala onu. Değişimin güvenli
olduğunu, her şeyin ve herkesin sana dost , sana aile, sana alem, sen olduğunu,
her şeyin yolunda olduğunu yaşa ve yaşat ‘’O’’ olan kendine.
00.06 22.12.2023
Bir tık ötesi daha geldi😉
Yukarıdaki yazıyı yazdıktan bir süre sonra karşıma çıkan şu cümleler
bir genişleme daha yarattı.
‘’ insanlara duyumsadığımız psikolojik bağlılıklar hiçbir
zaman insanlarla ilgili değildir. Duygularımıza, özlemlerimize, düşüncelerimize
ve tutumlarımıza bağlılık vardır. Yani bir insana duyduğumuz bağlılık o insana duyduğumuz
bağlılık değil kendi zihinsel süreçlerimize duyduğumuz bağlılıktır. Bilinç
anatomisi bunu zihindeki; istiyorum modu, istemiyorum modu ile açıklamıştır.’’
Aslında birbirimiz ve de her şeye görünmez bağlarla
bağlıyken, bu bağlar bizi BİR ve BÜTÜN
yapıp Aşk deryasında eritirken, bu bağların dışsal değil içsel,
köklerinin de taa çocukluktan hatta anne karnından başlayan toplumsal yazılımla
üzerimize, zihnimize işlenen süreçler olduğu ortaya çıkıyor. ‘İstiyorum’ ‘İstemiyorum’
diyen çocuksu yanımız giderek bağımlılık zihinsel ağını kuruyor. Sonrada
kurduğumuz bu zihinsel ağdan özgürleşmeye çalışıyoruz. Yani dışarda bir şey yok
onlar sadece figüran, bize zihinsel kurgu bağımlılığımızı bize yansıtıyorlar.
Biz ise figüranlara bağlanıp onlarsız olamayıp, onları kaybetme korkularına
kapılıyoruz. Oysaki yaşanan korku alıştığımız zihinsel süreçlerimizi bir daha
yaşayamayacak olmanın bağımlılık korkusu. Özlemini duyduğumuz şey o kişiye ya da
herhangi bir şeye karşı geliştirmiş olduğumuz kendi özlemimizdir, kendi
duygularımızdır, kendi tutumlarımızdır.
Yani o eve, o kişiye, o zamana duyulan duygular, özlemler,
düşünceler, tutumlar bağımlılığı içine düşmüşüzdür. Alıştığımız gibi sürmesini,
öğrendiğimiz gibi devam etmesini...vb isteriz. İşte bu, değişim karşısında
direnen en gizli, sinsi düşmanımızdır. Bir yanın pır pır iken uçmaya, açılmaya
diğer sinsirella yanın seni bu bağımlılıklara çeker. Derdin aslında o kişi, o
ortam, o zamanlar değildir. Derdin aslında senin kafanda kurduğun ve korumaya
çalıştığın öğrenilmiş, yaşanılmış, bağımlılık çaresizliğindir.
Özüne giden yolda özgürleşmen gereken asıl kökün budur.
Senin dışında özgürleşeceğin bir kişi, bir ortam, bir nesne, bir şey…vb.
yoktur. Tek var olan kafanda yaşayarak yarattığın zihinsel alışkanlıkların süreçleridir.
Bu bağlarındır seni asli bağlarından uzaklaştıran. Dışındakiler sadece bunu
sana aynalayan vefalı figüran dostlarındır, ruh ailendir. Aslında herkes ve her
şey senin ailendir, alemdir, alemindir.
Çok alemsin be kardeşim😉
21.12.2023 23.32
‘Şimdi sen de herkes gibisin’
Bu söz kişiyi sıradanlaştırıp olumsuz bir mana yüklemesine
karşın aslında tam tersine olan bir hakikati vurguluyor.
Hepimiz kendi kulvarımızda öyle şeyler yaşarız ki, hiç kimseninkine
benzemediğini en ağırının ya da en güzelinin bizimki olduğu kıyaslamalı yanılgısına,
zannına düşeriz. Oysaki her birimiz farklı görünen kulvarlarımızda, aynı
zorluk, kolaylık hislerini, duygularını yaşarız.
‘ Allah dağına göre kar verir’ denilen cümledeki dağ; senin
beden dağın olan kafan yani zihninde olup bitenlerdir. Sen nasıl düşünürsen,
kurgularsan(yaratımınla) onları hayatında yaşarsın zaten. Yağan karın oranı da
buna bağlıdır. Öyle karlar yağdırırız ki kendimize, altından kalkamayacağımız çığlarda
çığlıklar atarız. Gerçi bir süre sonra bu çığlıklarda hizmetlerini gösterir,
kendi kendimize konuşur, halleşir olup öz benliklerimize kavuşum yolunda
ilerleriz.
Velhasıl konuyu biraz genişlettikten sonra baştaki cümleye
bağlayalım.
Yaşantımızdaki olaylar, mekanlar, kişiler öyle yer
değiştirir, alt üst olurlar ki Şems’in dediği cümleye varırız; ‘Nereden
biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?’ Bu varış özüne
varıştır. Öyle çalkalanır, dipleri görür, uzaklara düşeriz ki, bu haller içinde
aslında tüm tutunduklarımıza, hastalıklı bağımlılık ilişkilerimize, yaratılmış
öğretilmiş tüm kalıplarımıza, ezberlerimize soyunurken kendimizin saf çıplak
gerçekliğine yakınlaşırız. Bu çıplaklık deryasında her şey ve herkes erir; Yakın
sandıkların uzak, uzak sandıkların yakın, ‘benim’ sandıklarının geçiciliğinde,
her yerin ve herkesin senin olduğu, sen olduğu BİR deryada ikilikleri de
eritirsin.
O zaman yaşadıklarının hizmetini anlarsın. Uzağına düşenler
aslında seni kendine, özüne yakınlaştıran çekim güçleridir. İtme çekme yasası
gibi; onlar seni sana yakınlaştırırken, her şeyin ve herkesin eriyip yok olduğu
bu sevgi ummanına itmiş olurlar.
‘ Senin göğsünü genişletmedik mi?...
…her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır.’ Sözlerin ötesine
açılırsın.
Yaşananlar bir darlık, daralma değil, aslında yeni bir
duruma genişlemendir. Göğsünün açılmasının, sevgi deryasında BİR olup erimenin
tatlı sancılarıdır, tıpkı bir doğum gibi.
O zaman daldığımız bu derya hayatta yapıştığımız, bize
yapıştırılan tüm putlarımızı eritir.
‘ Şimdi artık sende
herkes gibisin’ dediğimiz, Tevhide, kutsiyete varırız. Hiçbir şeye ve hiç kimseye
bağımlı değil, Allah’ın ipiyle bağlı olduğumuz hakikatine uyanırız.
Her şey ve herkes senin ruh kardeşindir. Bu hakikati
birbirimize hatırlatabilmek için türlü rollere türlü kılıklara girmiş vefalı
dostlarız aslında.
İşte bazen oyuna fazla kaptırıyoruz.
Ne yapalım? Hayat bu😉
21.12.2023 22.28
not: aynı gecede gelen devam yazılarını da devamında paylaşıyor olacağım:)
