Sura Üfleniyor

    Sura üfledi İsrafil,  Meryem Suna suretinde.  Kıyam edip karanlığımıza, gaflet uykularından uyanıp nûra gark olmamız, nûr ile yücelmemiz için.

    Rahman olup Ademi Ademliğine ve de Havvasına uyandırıp, cennet alemini yeniden başlatmak için.

     Erenler, evliyalar, veliler, nebiler, …cümle Alemi nûrlar her an,  her yerden, her şekliyle üflüyorlar. Nefesleriyle ‘’ uyan ey uykusu ağır gözlerim uyan’’ diyorlar. Kıyamet günüdür. Gün bu gündür, an bu andır.

‘’OL’’ diyen Adem sensin.

 Alemin alemlerin Ademi sensin.

 Sen Alemsin, Adem Sensin.

     Cennetin kendisiyken, oldurmanın zamansal Arafında cehennemini yaratan da sensin.

Üflenen ılık nefesle kendini dondurduğun Araf cehenneminden çözül, gözlerinin perdelerini aç nûra.

   Evet şuan araladığın perdelerinin ışığıyla mabedine dolan nûr gözlerini ağırlaştırmakta. Gözlerin ağırlıklarından, karanlıklarından, balçıklarından aralanmakta. Ne kadar güç olsa da , ağır gelse de kırpıştır nûra, o nûr olan nûr bakan gözlerini.

Yeniden doğuş bu, karanlığından nûruna uyanış bu, gözlerinin cennetine uyum kırpıştırışları bunlar. Kepenkleri kaldırmak ağır gelse de, yılmadan sonuna kadar ‘’BİR’’ hamlede kaldırıp tüm Kabeni nûra gark etmeye değer.

 Cennetine açılıyorsun kolay mı?:)

11.02.2018

18.25

Meryem Suna’ dan esinlenerek

Eve dönüş yolunda.