Anahtar ‘’Biz’’

 

  ‘’Biz’’ hissedip yaşayınca her şeyi çözüp giriyorsun içeri. Önce kendi içine girebildiğin için kendin olan her şeye de giriş yapabiliyorsun böylelikle.

      Kendi Hak varlığının Hakikatini, Hak ettiğini ve Hakkın olduğunu idrak ettiğinde, sözünde özünde BİR oluyor. Eğilip bükülmüyorsun gereksizce, tevazun zannettiğin durumlar, insanlar, olaylar vb. karşısında. Ya da Hak etmemenin ezik güvensizliğinde ezmiyor, ezdirmiyorsun kendini.

  Söylediğin sözün, yaptığın davranışın arkasında duruyorsun dimdik ‘’Elif’’ gibi. Çünkü kim ve ne olduğunu bilmenin Özgüveni seni her daim destekliyor. Böyle olduğunda ‘’Biz’’ anahtarı çalışmaya başlıyor. Kilidi kendinde açınca yaptığın eylemler, söylediğin sözler vb. kendin olan her şey ve herkes de kabul görüp ‘’Biz’’ oluyor. Kabulü önce kendine ver ki açılsın gizli hazine anahtarı.

Not: anahtar ‘’sen’’ sandığın kapının üstünde.

15.02.2024   01.02

   

  ‘’Biz’’ olmak zamansız mekansızlıkta Tanış olmak tanışık olmak hali, birliği, beraberliği biliş hali. Böylesi tanıdık olunca her şey bir çiçek gibi samimiyetle açılıveriyor. O zaman biliyorsun her ne yaparsan yap her ne söylersen söyle her halinle her daim kabul göreceğini. [Böylelikle ezilip büzülmüyorsun kendine ‘’acaba karşı tarafın canını mı sıkıyorum hep aynı sorunlarımla dönüp dururken ve defalarca aynı şeyleri anlatırken?’’ diye, ‘’rahatsız etmiyorsam gelebilir miyim? Girebilir miyim? Arayabilir miyim?’’ vb. Böylesi içsel eziyetler ve kendini değersizleştirmeler yerini öz kabule, onurlandırmaya, desteklenmeye bırakıyor.]

Bu kendinin ‘’Biz’’ hali, sevgisiyle, hoş görüsüyle her şeyi eritip göğsünü genişletiyor.

15.02.2024