Aşkın kaynağının özündeki gerçek olduğunu görmez olmak; Aşk'a kör olmakmış.
Gördüğümüzü sandığımız,bulduğumuzu sandığımız kendi özlemsel susuzluğunu duyduğumuz; özümüze duyduğumuz aşkmış. Özümüzle buluşamamanın verdiği derin özlem.
Dışardaki aşk aynasında kendi gerçeğimizi görüp ona aşık olmuşuz. Yüceltmişiz buyüzden yaşanan her aşkı. Yücelen kendi kaynağımızdan görmüşüz, yansımalarımıza bakıp bakıp oldurtmuşuz kendi eşsiz düşsel gerçekliğimizi. Sonra birden dünyasal gerçekler uyandırmış Aşk'ı; uyan!gördüklerin senin gerçeklerin! . Görünenlerin gerçekleri bambaşkaymış,onlarda kendi yanılsamalı yansımalarını yaşıyorlarmış. Herkez yanılsamalar dünyasında( Platon'nun da tabiriyle "yansımalar dünyası" ) gerçekliğine inandıklarıyla aşk yaşıyorlarmış.
Sanırım bu yanılsamalı dünyada karşılıklı aynı yanılsamayı, aynı rüyayı gördüğünde bu iki kişi rüyada yok olup, gerçeğin BİRliğinde uyanıyor olacaklardır.
Yanılsamalı yansımalarla dolu bu dünyanın tüm bağlarından kopup ÖZüyle Aşk yaşayan , iki ÖZsel varlığın örtüşmesiyle oluşan bu eşsiz denklem BİRlik'te sonsuzluğa uyanıyorlarmış.
Münire Mine Arslan
29.10.2010 cuma .18.15
