30 Mayıs 2009 Cumartesi

MİSAFİRİM KELEBEK




MİSAFİRİM KELEBEK
Odamın ışığını açtığımda,bir misafirimin olduğunu gördüm perdede.Sevindim önce onu görünce:)sonra üzüldüm:(onun için burda kapana saplanmış diye ve karar verdim hemen onu özgürlüğü ile buluşturmaya.Penceremi açtım,perdeye de usulca dokundum ,onunla konuşarak'' hadi uç bakalım güzel kelebek özgür doğana doğru''dedim.Hafiftende tülün diğer tarafından okşadım onu usulca,sevgimi yolladım ona:) ama gitmiyordu kelebek.Hadi git uç doğaya diyordum,kımıldamıyordu bile.Sonra annemin sesi geldi içeriden ''kiminle konuşuyorsun sen''diyordu.Gülümseyerek:)'' odamdaki kelebek misafirimle'' ''onu özgürlüğüne kavuşturmaya çalışıyorum'' dedim anneme.Annemde öylesine güzel sihirli birşey söylediki,nasıl bir yanılgının içine düştüğümü farkettim.''Kızım bakalım o dışarı çıkmak istiyormu?'' ''Dışarısı esiyor'' ''O buraya sığınmış''.
Bazen bize doğru gibi görünen şeyler aslında en büyük yanılsamalar oluveriyor.Birbirimizin iyiliği adına yaptığımız eylemler,aslında özgürlüklerimizin önünde en büyük engeller.Herkes kendi seçimini yaşar,buna saygı duymak ve onun yanında sevgimizle yer almak gerek çoğu zaman.Onun özgür doğasına yön vermeye çalışmak,onu öldürmek oluyor çoğu zaman.Şimdi misafirim kelebek hala odamda şuan saat 01.19 ve ben dayanamayıp bunları kaleme almak istedim çünkü ,onun kıpırdanışlarını duyuyorum sanırım yatağımın ayak ucunda yerde kıpraşıyor kendince:) belkide bir kelebeğin ölüm kıpırdanışları:( duyduğum.Ölmek için benim odamı seçmiş bu minik güzel kelebek.Ne kutlu birşey benim için tıpkı bir doğum gibi bir ölümü benim yanımda gerçekleştirmek istemiş.Belkide bana ölümüyle getirecek mucizeleri ve mesajları vardır kimbilir.Belkide ölmeyerek birgün daha yaşayacak kimbilir.Şimdi yatıyorum:) İkimizde uykuya dalıyoruz yaşam ve ölüm çizgisinde...Beklenen son sabah 10.06 yerde yatagımın ucunda misafirim kelebeğim uzak bir diyara gitmiş.Cansız bedeni öyle uzanmış burda ama yok ben ise içimdeki kelebekle bir gün daha soluyorum o muhteşem günü. Anı ve günü yaşamanın önemini birkez daha hatırlayarak.


Münire Mine Arslan

04.06.2008

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder